Banjički logor je formiran u kompleksu stare kasarne 18. pešadijskog puka i bio je aktivan u vremenu od 9. jula 1941. do 3. oktobra 1944. godine.

Koncentracioni logori služili su za izolovanje, za brže i sporije uništavanje stvarnih i potencijalnih političkih protivnika, kao i pojedinih rasnih i nacionalnih skupina. Iako su ideološki motivi bili primarni, besplatna radna snaga zatočenika imala je veliki privredni značaj. Logoraši su korišćeni za rad dok su bili za to sposobni. Logori „Topovske šupe” na Autokomandi, „Sajmište” na levoj obali ušća Save u Dunav, na Banjici kasarna 18. pešadijskog puka i „Milišića ciglana” na Zvezdari, obeležili su na poseban način sudbinu Beograda. Bila je to jedina prestonica u okupiranoj Evropi na čijem su urbanom tlu formirani koncentracioni logori.

Aleksandar Deroko, Prva noć u logoru, crtež

Iz Banjičkog logora likvidirano je oko 4.200 zatočenika, od toga većina Srba, 1.000 Jevreja i Roma. Streljanje je vršeno sistematski, u logoru i u Jajincima. U znak sećanja na žrtve Skupština grada Beograda je 1969. godine postavila spomen-obeležje ispred zgrade logora, rad vajara Nikole Kolje Milunovića. Tom prilikom je muzej grada otvorio Spomen sobu u jednom delu objekta bivšeg logora.
Prema uslovima Zavoda, a po projektu dipl. inž. arh. Slobodana Nikolića 1982. godine uredjena je ulazna partija objekta i unutrašnjost Muzeja Banjičkog logora. Sam pristupni pravac sa ulaznom kapijom zamišljen je kao deo ukupnog memorijalnog kompleksa koji svojim arhitektonsko-prostornim konceptom asocira i simbolizuje pojam i heroiku Banjičkog logora. U arhitektonskoj obradi ovog prostornog volumena korišćene su simbolične materijalizacije elemenata logora, zid i gvozdene rešetke.

  • ulazna partija u muzej
  • proscenium
  • maketa kompleksa
  • unutrašnjost muzeja
  • soba sa materijalnom zaostavštinom logoraša
  • segment izložbene postavke

U organizaciji memorijalnog prospekta postoje izdvojene funkcionalne celine: ulazna kapija sa naglašenim zidnim platnima levo i desno, plato prvih poruka i mali proscenium sačinjen od elemenata prostornog oblikovanja čitavog memorijalnog kompleksa. Unutrašnjost Muzeja se sastoji od prostorije koja je rekonstruisana prema poznatim elementima i sećanjima preživelih sa zidnim površinama obradjenim prema autentičnom stanju. U drugoj prostoriji u horizontalnim i vertikalnim vitrinama, kao i na zidovima izložene su materijalna zaostavština i maketa logora.

Banjički logor, danas u sastavu Muzeja grada Beograda, utvrdjen je za spomenik kulture 1984. godine.