Kako je počelo

Ideja o stvaranju prve službe zaštite spomenika kulture u Beogradu javila se tek neposredno pred Drugi svetski rat, 1939. godine, kada je na jednoj od sednica Opštine grada bilo predloženo da se pri kulturnom odseku Opštine formira i odeljak za ispitivanje prošlosti Beograda.

Pa ipak, tek trinaest godina posle osnivanja Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Narodne Republike Srbije (1947), Narodni odbor grada Beograda 27. maja 1960. godine osniva Zavod za zaštitu spomenika kulture grada Beograda („Beogradske novine“ br. 13/60).

Oktobra 1960. godine za direktora Zavoda postavljen je Jovan Sekulić, a već novembra te godine imenovan je i Savet Zavoda čiji su članovi bili Stojan Simić, ministar u penziji, arh. Bogdan Ignjatović i Svetislav Mandić, slikar-kopnzervator.

Krajem jeseni 1960. grupa beogradskih profesora i arhitekata, medju kojima su bili Miša Radovanović, Branislav Kojić, Ivan Zdravković, Bogdan Ignjatović, Dimitrije Leko, Oliver Minić, Bogdan Nestorović… pokrenuli su inicijativu da Zavod hitno zaštiti kuću Jevrema Grujića. Bojan Stupica je upravo u to vreme završavao pripreme za početak gradnje Ateljea 212 u ulici Lole Ribara, a po njegovom projektu kuća Jevrema Grujića je trebalo da se poruši i taj prostor iskoristi za gradnju Ateljea.

„Čekati-više se nije smelo. Trebalo je odmah doneti rešenje o zaštititi kuće Jevrema Grujića, a o tome nisam znao ništa. Ni kako se rešenje donosi, ni sam postupak oko njegovog donošenja i upisa u nekakav registar spomenika kulture koji još nije postojao u Zavodu“ piše Jovan Sekulić u knjizi Putevima zaštite spomenika kulture, Beograd, 2001.

I tako, spasivši kuću Jevrema Grujića u ulici Lole Ribara br. 17 od nestajanja, izradjeno je prvo rešenje o zaštiti spomenika kulture u Beogradu.

Prvi saradnici direktora Sekulića, od marta 1961. bili su arheolog Gordana Marjanović, istoričari umetnosti Antica Pavlović i Milorad Dželebdžić, a mesec dana kasnije su im se priključili i prvi arhitekti – Ratislava-Gita Madjarević i Mila Vulović. Aprila 1961. u Zavod je na mesto sekretara došao i dipl. pravnik Vladimir Brguljan.

Vladimir Brguljan, Mila Vulović, Antica Pavlović i Milorad Dželebdžić, 1961.

Prve službene prostorije Zavoda bile su u Kumanovskoj ulici br. 5, u „jednoj oronuloj, prizemnoj zgradi, više šupi nego zgradi, u dvorištu Gradskog servisa za održavanje vozila, punom krša i svakakvog drugog loma-dva sobička izmedju kojih je bila nekakva zajednička kaljeva peć“.

Prvi neodložni, radovi na tehničkoj zaštiti izvedeni su na Kuli Nebojši (kojoj je pretila opasnost od potpunog urušavanja) i Bajrakli džamiji u Gospodar Jevremovoj ulici.

„Obimna ispitivačka, arhitektonska i druga snimanja i istraživanja, pod rukovodstvom arh. Gite Madjarević, u kojima su učestvovali i eminentni profesori Arhitektonskog i Gradjevinskog fakulteta u Beogradu, omogućili su da se na bazi posebne ekspertize o načinu obezbedjenja Kule Nebojše od daljih deformacija, najpre pristupi armiranobetonskom osiguranju najnižih delova Kule i njenog fundamenta, a zatim viših zona prstenova od prednapregnutog betona, i, konačno, konzervaciji i restauraciji fasada i otvora, kao i ponovnom postavljanju medjuspratne drvene konstrukcije u samoj kuli“ (Jovan Sekulić, Putevima zaštite spomenika kulture, Beograd, 2001).

Radovi na Kuli Nebojši, 1962.
Kula Nebojša 2004. godine

 

 

Na Bajrakli džamiji izvršena je sanacija kalote i izvedeni hitni radovi na konzervaciji i sanaciji minareta, kao i na uredjenju unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora džamije. Radovima je rukovodila arh. Mila Vulović.

 

Crtež Bajrakli džamije iz 1962

Danas je Zavod za zaštitu spomenika kulture smešten u zgradi bivšeg Vojnog muzeja u Gornjem gradu Beogradske tvrdjave.

Već u prvim godinama rada, pored donošenja rešenja o zaštiti spomenika kulture, Zavod je izvodio radove na konzervaciji i restauraciji najugroženijeg arhitektonskog i arheološkog nasledja, evidentirao nove arheološke lokalitete, pojedinačne arhitektonske objekte, ambijentalne urbane i ruralne celine, javne spomenike i zbirke, znamenita mesta.

Prioritet u programskoj orijentaciji bilo je publikovanje saznanja o kulturnom nasledju Beograd, a ova aktivnost je smatrana za najadekvatniji način njegove zaštite.

Period od 1970. do početka devedesetih godina HH veka bio je naročito plodotvoran. Izuzetan tim stručnjaka Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda uspeo je da svoje stručne stavove nametne kako široj javnosti, tako i Gradskoj upravi.

To je period najuspešnijih istraživanja, usavršavanja metodologije rada i izvodjenja najvećih konzervatorskih poduhvata. Sva stečena znanja i iskustva pretočena su u izuzetno bogat Centar za dokumentaciju koji je beogradski zavod učinio jednom od vodećih ustanova zaštite u tadašnjoj državi.

Opšta društvena kriza devedesetih godina HH veka odrazila se i na rad Zavoda. Nekontrolisana gradnja, brojne nadogradnje, rušenja, tzv. privremeni objekti i sl. u velikoj meri su promenili sliku našeg grada.

Služba zaštite kulturnih dobara bila je u velikoj meri marginalizovana, a sistem vrednosti relativizovan. Opšta izolovanost zemlje preslikavala se na autističnost i anksioznost i institucija.

Uprkos tome, u ovom periodu Zavod se inteznivno bavio pripremom većeg broja izložbi o kulturnom nasledju Beograda, a njihovim izlaganjem u zemlji i svetu nastojao da održi i razvije spone sa Evropom.

U isto vreme uvedene su nove tehnologije i izradjeni prvi programi za kompjutersku obradu podataka o spomenicima kulture. Takodje je, uz velike napore, objavljeno nekoliko značajnih publikacija, a pokrenuto je i objavljivanje časopisa „Nasledje“.

Promene u društvu 2000. godine uticale su i na rad Zavoda. Putevi koji su odavno zacrtani u službi zaštite, postepeno se ponovo otvaraju.

Stremljenje čitavog društva ka što bržem uključivanju u evropske institucije postaju prioritet rada svih državnih institucija, pa tako i Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda.

Odlukom Vlade Republike Srbije od 30. aprila 2013. godine, stekao je status ustanove kulture od nacionalnog značaja.

Zaposleni

U toku proteklih 45 godina rada Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda, u ovoj ustanovi kulture svoj radni doprinos su dali:

Jovan Sekulić, Olivera Nikolić, Nadežda Milovanović, Gordana Marjanović, Antica Ivančević, Milorad Dželebdžić, Mila Vulović, Vladimir Brguljan, Ratislava Madžarević, Natalija Dimitrijević, Milinko Ivanović, Danilka Vuletić, Danica Blagojević, Radovan Lazarević, Verica Vujić, Djurdjica Bošković, Milanka Milović, Željko Škalamera, Vojislav Vasić, Marija Bogojević, Milka Grba, Branko Vujović, Gordana Gordić, Milojko Gordić, Mahalbašić Paša, Mirjana Popović, Sreten Vujić, Zoran Jakovljević, Miroslav Dedić, Marko Popović, Dušanka Medenica, Milivoj Adamović, Branka Bremec, Danilo Radojević, Vera Motić, Branislav Vasiljević, Miljan Stevčić, Olivera Kobali, Svetislav Vučenović, Nadja Kurtović, Momčilo Mitrović, Slobodan Nikolić, Jasmina Aleksić, Milorad Panić, Mileta Milić, Zoran Manević, Radojka Božović, Slobodan Popović, Darinka Andrić, Svetlana Ivančević, Zoran Ilić, Julijana Mora, Milica Lovčević, Savo Miladinović, Nikola Stojanović, Julijana Moro, Bazić Stanimir, Svetolik Milosavljević, Marko Marković, Jovan Radović, Bafti Bafćari, Radojko Obradović, Josip Magdu, Radmilo Živković, Zlatibor Stojanović, Velimir Trojanović, Slobodan Stojanović, Danica Šumonja, Verica Rakočević, Milenko Tomić, Slobodan Mitrović, Mirjana Dedić, Gordana Janković, Aleksandar Veličković, Radomir Dojčinović, Vojislav Milošević, Rade Kostić, Miroljub Momčilović, Svetislav Kovačević, Aleksandar Djokić, Darinka Ubović, Miloš Popović, Radmila Milinković, Nikolić Aleksandar, Zoran Simić, Miodrag Petrović, Dragan Živanović, Branislav Perc, Dušan Petrović, Dragiša Stojanović, Radosav Stanojević, Svetlana Starec, Nebojša Apostolović, Renata Stojanović, Ljubomir Marinković, Siniša Momčilović, Desanka Novaković, Verica Nedeljković, Mile Miltenović, Milomir Radosavljević, Aleksandra Banović, Sava Starčević, Lilijana Ratković, Predrag Mišić, Aćim Ikač, Miladin Mladenović, Jovan Niković, Petar Brkić, Vladimir Jović, Gordana Kocić, Irena Logo, Sonja Petković, Vera Pavlović-Lončarski, Dušica Vasić, Jelena Kirovski, Ljiljana Radosavljević, Radiša Popović, Milutin Radosavljević, Dragutin Pešić, Milivoje Radulović, Vesna Matičević, Branko Gržetić, Dragan Gojković, Vukola Milašinović, Lidija Stojanović, Željko Rukavina, Djoko Vojnović, Srdjan Petrović, Suzana Lazović, Slobodan Klikovac, Nada Živković, Zlatko Uzelac, Olivera Milić, Stanislav Dojčinović, Jasna Sandić-Joksimović, Maja Škopelja, Branislava Marić, Ljiljana Marošević, Marija Ivanović, Aleksandra Fulgosi, Oliver Cvijović, Olivera Stojanović, Dragana Aleksić, Milica Todorović, Ljiljana Janković, Zoran Filipović, Aleksandar Ivanović, Tatjana Jakšić, Aleksandra Dabižić, Marina Nešković, Tatjana Videnović, Savo Armuš, Branislav Stojkov, Irena Miljević, Mirjana Milenković, Maja Marković, Zoran Tucić, Bojan Bojanić, Ljiljana Tomić, Milina Marković, Snežana Negovanović, Svetlana Dimitrijević-Marković, Nela Mićović, Katarina Lisavac, Ksenija Živanović, Hajna Tucić, Natalija Marković, Nikolina Ilić, Sladjana Tornjanski Milojević, Aleksandra Šević, Marina Pavlović, Bojana Ibrajter Gazibara, Biljana Mišić, Jasna Cvetić, Mirjana Dželebdžić, Svetlana Marković, Milana Jočić, Ivana Filipović, Biljana Savić, Olgica Danković, Nevenka Novaković, Ivana Vesković, Saša Mihajlov,  Ana Sibinović, Milica Grozdanić, Aleksandar Gavović,  Jelena Cerović, Aleksandar Božović, Dragana Radenković, Gordana Tomović, Aleksandra Vrzić, Rade Mrlješ, Luka Prokić, Aleksandra Ristanović, Zorica Ilić, Olivera Vučković, Jefimija Parežanin, Slobodanka Milošević, Tatjana Filipović, Andjelija Milašinović, Bojana Savić, Dejan Matović, Nina Marija Koturović Ljubinka Tomović, Ksenija Milenković i Gordana Mekgregor.