Kumodraž se kroz istorijske periode menjao vekovima, naselje je sraslo s gradom i u potpunosti izgubilo karakter sela. Iz perioda sredine XIX veka, nama u nasledje ostala je seoska kuća u kojoj se 12. marta 1856. godine rodio istaknuti srpski vojvoda iz Prvog svetskog rata Stepa Stepanović. Prema predanju porodica vojvode Stepe doselila se u Kumodraž iz Hercegovine ili Like, a prema drugoj verziji iz Leskovca ili Pirota.
Osnova kuće je pravougaona, dimenzija 10 x 8 m, sa tri prostorije, „kućom“, sobom i sobicom. Očuvano je autentično ognjište na kome je stari sač. Sa istočne strane nalazi se arhitravni trem koji zahvata polovinu glavne podužne fasade. Kuća je zidana u drvenom bondruku sa ispunom od čatme dok su temelji u lomljenom kamenu. Krovni pokrivač je, sudeći po visini krova, prvobitno bio pokrivan šindrom. Prozori su dvokrilni, a vrata jednokrilna puna drvena. Podovi su od cigle i daščani. Krov je četvoroslivni sa konstrukcijom od drvenih rogova i greda i pokrivačem od biber crepa. Po svojim osnovnim karakteristikama kuća pripada tipu starije moravske kuće. Lako je prepoznatljiva po tremu od pravilnih drvenih greda (od kojih su kod moravske kuće novijeg tipa nastali moravski luci). Karakteristike moravke su još i četvoroslivni krov pokriven šindrom (cepanim jelovim ili hrastovim daskama) i drveni kostur objekta po kome ovakve kuće nazivaju još i bondručarama. Unutrašnja organizacija prostora je takodje karakteristična, podeljena na „kuću“ u kojoj se nalazilo ognjište sa sovrom za dnevno korišćenje i na „sobe“ u kojima se spavalo. Poreklo ovog tipa kuće je iz Kosovskog pomoravlja, odakle se tokom seoba proširila krajem XIX veka i u okolinu Beograda.
Vojvodin deda Stepan Stepanović je kao jedan od najvidjenijih ljudi u Kumodražu vojevao uz Karadjordja u I srpskom ustanku protiv Turaka, baš kao što je to sedamdesetak godina kasnije činio njegov unuk i imenjak – uspešno U I balkanskom ratu, general Stepa Stepanović je bio komandant Druge savezničke armije s kojom je porazio Turke na Crnom vrhu zauzevši prema planu Krivu palanku i Kratovo. Najveći uspeh Druge armije u ovom pohodu ipak je proterivanje Turaka iz Jedrena u kome je zarobljena gotovo cela neprijateljska armija. Istorijske okolnosti nisu davale predah Srbiji. Sarajevski atentat je zatekao generala Stepanovića na mestu zastupnika načelnika štaba Vrhovne komande srpske vojske pošto je ostareli vojvoda Radomir Putnik bio na banjskom lečenju. Svestan opasnosti koja se nadvila nad otadžbinom, Stepa Stepanović je izvršio veoma uspešnu mobilizaciju i rasporedjivanje trupa za odbranu od izglednog napada, a pošto se vojvoda Putnik vratio u zemlju, general je ponovo stao na čelo svoje Druge. armije. Upravo ova armija je imala odlučujući uticaj na ishod Cerske bitke kojom je počela propast Austrougarske monarhije. Za lične zasluge u ovim teškim vremenima za Srbiju, Stepa Stepanović je unapredjen u čin vojvode.
Izuzetne zasluge vojvoda Stepa je imao i za još jedan legendarni trijumf srpske armije u Kolubarskoj bici, a svetsku slavu je stekao probojem Solunskog fronta kada je na Dobrom polju i Kozjaku 1918. probio bugarske linije. Nepuna dva meseca od početka proboja Solunskog fronta, srpska Druga armija umarširala je u oslobodjeno Sarajevo čime je praktično zatvoren krug vojvodine vojne karijere koji se otvorio upravo u prestonici Bosne i Hercegovine na Vidovdan četiri godine ranije. U Sarajevu je vojvoda proveo poslednju godinu svoje aktivne vojne službe kao komandant sarajevske vojne oblasti. Stepa Stepanović je preminuo 27. aprila 1929. godine i sahranjen je u porodičnoj grobnici u Čačku. Zbog svojih etnografskih karakteristika i istorijskog značaja kuća u kojoj se rodio jedan od najvećih vojskovodja modernog doba, proglašena je za kulturno dobro od velikog značaja. Tokom 2013. godine u Zavodu za zaštitu spomenika kulture grada Beograda je izradjen projekat sanacije.
