Zgrada je sagradjena 1870-1871. godine po projektu arhitekte Aleksandra Bugarskog. Odmah po podizanju zgrada je postala sedište Ruskog Carskog konzulata u Beogradu, a nakon 1877. godine adaptirana je za potrebe smeštaja Zavoda za srpsku siročad. Ministarstvo prosvete uselilo se u ovu zgradu 1879. i u njoj ostalo sve do 1952. godine. Zgrada je nakon podizanja doživela brojne dogradnje i prepravke uslovljene potrebama i značajem institucija koje su se u njoj nalazile. Prve značajne dekorativne radove u enterijeru izveo je slikar Dragutin Inkiostri Medenjak 1906. godine, dok su dogradnja dvorišnog krila i preoblikovanje glavne fasade u „srpsko-vizantijskom“ stilu izvedeni 1912. godine prema projektu arhitekte Branka Tanazevića. Osnova zgrade zadržala je staru šemu, ali elementi „srpsko-vizantijskog“ stila na glavnoj fasadi kombinovani sa secesijskim predstavljaju novinu za tadašnju arhitekturu Beograda. Trolisni zabat, keramoplastička dekoracija radjena kao stilizovani preplet moravske škole i grb Kraljevine Srbije vešto su ukomponovani u secesijsku fasadu. Poslednja adaptacija objekta za potrebe Ministarstva – dogradnja novog krila prema ulici Kraljice Natalije – izvedena je 1924. godine prema projektu arhitekte Žarka Tatića.
Kao sedište Ministarstva prosvete i potom Vukove zadužbine zgrada predstavlja svedočanstvo razvoja obrazovanja i kulture u trajanju dužem od jednog veka. NJene arhitektonske i umetničke vrednosti svrstavaju je medju najznačajnije primere primene elemenata nacionalnog stila u beogradskom graditeljstvu.
Službeni glasnik SRS br. 14/79
