Zgrada Narodne skupštine gradjena je izmedju 1907. i 1936. godine, prema projektu arhitekte Jovana Ilkića i pod nadzorom i razradom projekta njegovog sina, arhitekte Pavla Ilkića. Izgradnja skupštinskog zdanja planirana je još početkom devedesetih godina XIX veka, kada je arhitekta Konstantin A. Jovanović uradio projekat monumentalnog zdanja za potrebe jednodomnog parlamenta. Početkom XX veka, nakon donošenja novog Ustava, Kraljevina Srbija je dobila dvodomni parlament, pa postojeći Jovanovićev projekat više nije bio prikladan. Na konkursu raspisanom 1902. godine za izradu novog projekta prvu nagradu dobio je arhitekta Jovan Ilkić, koji se u svom predlogu znatno oslonio na napušteni Jovanovićev nacrt. Izgradnja je počela 1907. godine, ali je prekinuta 1914. godine zbog izbijanja Prvog svetskog rata. Zgrada je završena tek 1936. godine, nakon Ilkićeve smrti, pod nadzorom njegovog sina, arhitekte Pavla Ilkića, koji je uneo izvesne izmene u projekat. Zgrada je oblikovana izrazito monumentalno, u duhu akademizma, kao slobodnostojeća palata, sa razudjenom osnovom. U stilskom pogledu, na njoj su došli do izražaja dekorativno-arhitektonski elementi izvedeni u duhu italijanske renesanse. Centralni deo zgrade Narodne skupštine naglašen je prilaznim rampama, monumentalnim stepeništem i ulaznim portikom sa klasicističkim trougaonim timpanonima koje nose četiri korintska stuba, kao i sa četiri manje dekorativne kupole, izmedju kojih se uzdiže velika centralna kupola. Projekat enterijera, u kojem je ostvareno skladno prožimanje arhitekture, skulpture i zanatskih radova, izradio je arhitekta Nikola Krasnov. Skulpture su delo najpoznatijih jugoslovenskih vajara toga vremena. Ispred glavnog ulaza 1939. godine postavljene su dve velike dekorativne skulpturalne grupe u bronzi pod nazivom „Igrali se konji vrani“, rad vajara Tome Rosandića.
Službeni list grada Beograda br. 23/84