Proces raslojavanja i socijalnih previranja u Srbiji, naročito intenzivan u prvoj polovini XIX veka, uslovio je formiranje imućnog sloja, koji je raspolagao materijalnim mogućnostima za gradnju prve značajne i vredne stambene arhitekture. Bazirana na tradicijama stare balkanske arhitekture, seoska kuća XIX veka i na beogradskom području, koristeći osnovne elemente ove, unosi novine u pogledu gradjevinskih materijala, prostornog rasporeda i obrade detalja. Tako formirana seoska kuća dostiže, kao što je slučaj sa porodičnom kućom Rankovića, izvanrednu monumentalnost i predstavlja u likovnom smislu odredjen estetski doživljaj. Kuća je bondručne konstrukcije postavljene na debele hrastove grede na lomljenom kameni. Zidni ispuni su od čatme, krovna konstrukcija je od drvenih rogova i greda, a pokrivač od ćeramide. Dubok centralni trem zatvoren je spolja lučnim arkadama i kasnije dodatom drvenom ogradom. U celini posmatrano Stara zadružna kuća Rankovića u Draževcu odražava u pogledu funkcionalnosti, primenjene konstrukcije, arhitektonskog oblikovanja i likovne obrade najviša stremljenja vodećeg društvenog sloja u vreme njegove pune afirmacije u političkom i kulturnom životu Srbije. Kuća porodice Ranković je početkom osamdesetih godina prošlog veka premeštena sa prvobitne lokacije na kraju sela u dvorište osnovne škole u Draževcu.
Službeni list grada Beograda br. 16/87
