Strelište u Jajincima, vojni objekat izgradjen 1935-1941. godine, nemačka okupaciona komanda je pretvorila u mesto za masovnu likvidaciju zatvorenika iz logora Banjica, Topovske šupe, Sajmište i beogradskih zatvora. Streljanja u Jajincima trajala su od jula 1941. do novembra 1943. godine. Zajedničke grobnice kopali su logoraši koji su zatim i sami ubijani. Na zakopavanju leševa radili su grobari od kojih su neki posle rata posvedočili o metodama zločina i broju žrtava. Oko strelišta bila je podignuta visoka ograda od asura, da bi se sakrio zločin. U krugu strelišta postojale su dve barake, posle rata porušene, kao i kula-stražara. Od autentičnih objekata sačuvan je deo staze kojom su dovodjeni osudjenici. U Jajincima su ubijani, iz genocidnih pobuda, Jevreji i Romi, te revolucionari i rodoljubi, pripadnici svih jugoslovenskih naroda. U naznačenom periodu ubijeno je oko 68 000 ljudi. Želeći da ukloni tragove zločina, Gestapo je od 8. novembra 1943. do 2. aprila 1944. vršio ekshumaciju i spaljivanje leševa. Strelište u Jajincima, tokom rata pretvoreno u stratište nevinog stanovništva, posle rata je uredjeno kao spomen-park. Spomenik na ulazu u strelište, rad vajara Stevana Bodnarova i arhitekte Leona Kabilja, postavljen je 7. jula 1951. godine.
Službeni list grada Beograda br. 21/86
