Zgrada Socijalnog osiguranja, na uglu ulica Nemanjine i Svetozara Markovića, podignuta je u periodu od 1959. do 1962. godine prema projektu arhitekte Alekseja Brkića. Iako se po volumenu ne izdvaja iz niza zgrada u Nemanjinoj ulici, postala je vizuelni akcenat njenog gornjeg poteza. Osnove objekta su čiste i jednostavne, a karakter sastava funkcionalnih delova zgrade uslovio je prostornu organizaciju. Posebno se ističe fasadna kompozicija sklopljena geometrijskim orudjem što se ogleda u kubičnoj perfekciji volumena, zatim u konstrukciji i grafizmu crnog metalnog rastera u koji su uklopljeni prozori i podeoni, polihromni parapeti. Nad povučenim, transparentnim prizemljem, naglašenim slobodnim stubovima izvedenim u veštačkom kamenu, dominira zatvoreni kubus kancelarijskog trakta. Osnovni crtež fasade izvučen je plastičnim, jakim metalnim rasterom koji čini okvir prozora i parapeta. Zidana parapetna polja obložena su keramikom, a forma njihovog ornamenta je geometrijska i krajnje jednostavna. Posebnu vrednost tih ornamenata čini njihovo pravilno ponavljanje. Zgrada Socijalnog osiguranja, kao najvrednije delo u arhitektonskom opusu Alekseja Brkića, čija su dela medju prvima jasno odredila novu etapu beogradskog graditeljstva, zauzima istaknuto mesto u istoriji srpske savremene arhitekture. Oslikava najznačajnije elemente njegovog arhitektonskog stvaralaštva, iskazane u kontrastnim spojevima različitih volumena, materijala, kao i u upotrebi boje i ornamenta u procesu gradjenja strogo funkcionalnih zgrada. Jedino je delo u srpskoj posleratnoj arhitekturi na kome je polihromija došla do punog izražaja, a upravo iz ornamentisanih parapeta proističe najveći broj svojstava i specifičnosti gradjevine.
Službeni glasnik RS br. 37/13
