Zgrada Novog dvora građena je od 1911. do 1922. godine za dvor kralja Petra I Karađorđevića, prema projektu arhitekte Stojana Titelbaha, kao njegovo najznačajnije ostvarenje. Građevina je koncipirana u duhu akademizma i u znatnoj meri se oslanja na arhitekturu Starog dvora iz 1882. godine, sa kojim čini jedinstvenu arhitektonsko-urbanističku i stilsku celinu. Građenje dvora prekidano je u toku Balkanskih i Prvog svetskog rata, a zdanje započeto u vreme kralja Petra I, završeno je u vreme vladavine kralja Aleksandra, koji se u njega uselio 1922. godine. Zgrada Novog dvora se sastoji od podruma, suterena i dva sprata, sa kubetom na uglu dveju ulica. Ulične fasade deluju strogo i mirno, dok je glavna fasada, okrenuta ka vrtu, razigranija i otvorenija. Zgrada je znatno oštećena u toku bombardovanja u Prvom svetskom ratu, u fazi kada još uvek građevinski nije bila u potpunosti dovršena. Godine 1918. obnovljena je, dovršena i dograđena, pod nadzorom arhitekte Momira Korunovića. Tokom naredne dve godine izvršeni su unutrašnji dekorativni radovi i opremanje enterijera. Do 1934. godine, kada je kralj Aleksandar ubijen u Marselju, Novi dvor je bio zvanična kraljevska rezidencija. Nakon toga, dvor je adaptiran za potrebe Muzeja kneza Pavla. Druga rekonstrukcija izvedena je 1952. godine, po projektu arhitekte Milana Minića. Tada je zgrada proširena prema Starom dvoru, urađene su nove fasade, novi ulaz i svečana sala. Danas je u zgradi Predsedništvo Republike Srbije.
Službeni list grada Beograda br. 4/83
