Umetnički paviljon na Malom Kalemegdanu podiglo je 1928. godine Udruženje prijatelja umetnosti u Beogradu, prema projektu arhitekte Branislava Kojića. Sažimanjem više funkcija u jedinstvenu arhitektonsku celinu, koja je obuhvatala slikarske sale, izložbenu i koncertnu dvoranu, Kojić je zadovoljio potrebe savremenog izložbenog prostora. Simetrično rešenje osnove i pročelja fasade, sa stilizovanim jonskim stubovima i širokim prilaznim stepeništem, ukazuju na akademske uzore. Prevazilaženje klasičnog načina oblikovanja ostvareno je naglašenom razudjenošću masa i medjusobnim prožimanjem volumena, koji odišu modernističkim uplivima, karakterističnim za kasniji rad arhitekte Kojića. Upečatljiv detalj uredjenja enterijera predstvlja freska sa alegorijskim kompozicijama raznih grana umetnosti na plafonu vestibila, rad Živorada Nastasijevića, kao i vitraž sa predstavom Umetnosti iznad glavnog ulaza, rad Vase Pomorišca.
Medju prvim manifestacijama, u Paviljonu je održan Salon arhitekture i dve velike izložbe jugoslovenske moderne arhitekture, 1931. i 1933. godine. Sve do Drugog svetskog rata ovo je bio jedini izložbeni prostor u Beogradu, u kojem su se odvijale sve izložbe domaće i strane umetnosti.
Rešenje Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda br. 68/3 od 22.2.1973.
