Smiljanićeva ulica u Beogradu predstavlja gradski prostor koji je formiran krajem 19. i početkom 20. veka. Iako se proteže od Makenzijeve ulice do Krunske, sa kulturno – istorijskog i arhitektonsko – urbanističkog aspekta najvredniji deo Smiljnićeve ulice je na potezu od NJegoševe do Krunske ulice, u okviru bloka izmedju ulica: NJegoševe, Kneginje Zorke, Krunske i Smiljanićeve. U nastajanju tadašnje periferije i njene urbane strukture na Istočnom Vračaru, Englezovac i Grantovac su zauzimali zanačajno mesto. Prostor izmedju današnjih ulica Beogradske, NJegoševe, Molerove i Krunske, poneo je naziv Grantovac, prema Edvardu Maksfeldu Grantu koji se pridružio Frensis Harford Makenziju u njegovom ekonomski isplativom poduhvatu nastajanja novog, urbanizovanog naselja. Plan Beograda iz 1903. godine pokazuje da je na mestu pustog polja planirano da se oforme četiri bloka i preko njega produže postojeće ulice: Daničićeva (Alekse Nenadovića), Smiljanićeva, Zorina i Molerova. U periodu od decembra 1904. godine do juna 1907. godine novi sopstvenik Grantovca je postao gradjevinar Jovan Sevdić, koji prodaje placeve, ali i zida kuće i projektuje zgrade. U to vreme, Grantovac ulazi u gradski gradjevinski reon i tako postaje izuzetno interesantan za gradnju. Na novoformiranim, prilično malim parcelama, zidaju se prizemnice, samo izuzetno spratne porodične kuće, kao kuće u nizu sa baštama. U pitanju su relativno skromne stambene prizemnice tradicionalne „L“ osnove u koje se ulazilo preko bočnih kapija i preko bašte. Sve kuće su imale akademski oblikovane fasade sa izvesnim elementima secesije. Iako zidane bez većih pretenzija i u velikom broju za nepoznatog vlasnika, te gradjanske kuće na najbolji mogući način odslikavaju duh i pružaju sliku o urbanoj kulturi Beograda sa kraja 19. i početka 20. veka. One stvaraju jedinstveni ambijent prizemnih kuća istovremeno izgradjenih, istih tipskih i stilskih karakteristika i savremenih planskoj regulaciji prostora. Svojom visinskom regulacijom, kuće sačuvane na potezu Smiljanićeve ulice od broja 26 – 40, vešto su usaglašene sa širinom ulice, što je direktno povezano sa namenom – stanovanjem. Ova sačuvana karateristika predstavlja izrazitu nasledjenu vrednost, jer se u neposrednom okruženju prometnih saobraćajnica i koncentraciji velikih poslovnih kapaciteta, do danas održao karakter Smiljanićeve ulice.
„Sl. glasnik RS“ br. 36/21
