Palata Glavne pošte sagradjena je u periodu od 1935. do 1938. godine, kao palata Poštanske štedionice, Glavne pošte i Glavnog telegrafa u Beogradu. U trenutku gradjenja to je bila najveća i najreprezentativnija poštanska zgrada u čitavoj Kraljevini Jugoslaviji, u koju su se po završetku radova, osim Glavne pošte i štedionice, uselile i druge visokodržavne insitucije: Ministarstvo PTT, Glavni radio-telegraf, Glavni telegraf i Poštanska škola. Podignuta je prema projektu iz 1930. godine, koji predstavlja kombinaciju prvonagradjenog konkursnog rešenja arhitekata Josipa Pičmana i Andreje Baranjija, u modernom stilu, i naknade razrade projekta fasada u duhu akademizma, koja je izvedena prema zamisli arhitekte Vasilija Androsova. Prilagodjavanje modernog koncepta osnove gradjevine reprezentativnom akademskom izrazu njene spoljašnjosti odražava opšteprihvaćen stav ondašnjih vlasti da se monumentalnim karakterom javnih zdanja, oblikovanih u stilu visokog akademizma, vizuelno izrazi snaga i prosperitet nove jugoslovenske države i Beograda kao njene prestonice. Koncipirana je kao slobodnostojeći objekat sa fasadama obloženim rustično obradjenim kamenim kvaderima. Istaknuti središnji rizalit glavne fasade, osim što deli fasadno platno na dva nejednaka, asimetrična dela, odražava i unutrašnju funkcionalnu podeljenost objekta. Rizalit je tretiran kao pročelje zgrade, naglašeno glavnim portalom u zoni prizemlja, izduženim dorskim stubovima u zoni od drugog do petog sprata i karaktrističnom kulom sa satom u najvišoj zoni. Kao objekat centralne i najznačajnije poštanske institucije u Kraljevini Jugoslaviji, Palata Glavne pošte predstavlja važno svedočanstvo razvoja poštanske službe i delatnosti, od njenog osnivanja do danas. Svojim markantnim položajem na raskrsnici dveju važnih gradskih saobraćajnica, u neposrednoj blizini Narodne skupštine i kompleksa dvorova, predstavlja jedan od značajnih vizuelnih repera i izdvaja se u silueti centralne gradske zone. Monumentalnost celine i reprezentativnost spoljašnje obrade svrstavaju je medju značajne primere akademske arhitekture Beograda. Kao jedino delo profanog karaktera, oblikovano prema principima akademske arhitekture, izdvaja se u stvaralačkom opusu arhitekte Vasilija Androsova.
Službeni glasnik RS br. 35/13
