Manastir su, po predanju, osnovali srpski despoti Maksim i Jovan Branković sa majkom despoticom Angelinom. U istorijskim izvorima najranije se pominje 1563. godine. Stara, prvobitna crkva srušena je 1793. Do 1797. godine podignuta je današnja crkva Sv. Petke, izraziti primerak srpskog vojvodjanskog baroka s kraja XVIII veka. Crkva je jednobrodna gradjevina, s polukružnom apsidom, visokim zvonikom i poligonalnim kubetom iznad centralnog prostora. Rezbarski radovi na ikonostasu iz 1798. godine delo su poznatog drvorezbara Aksentija Markovića, ikone je naslikao 1818. pančevački slikar Petar Radosavljević, a zidne slike Dimitrije Petrović. Prostrani manastirski konaci podignuti su 1798, a kapela je izgradjena početkom XIX veka.
Manastir Fenek je igrao važnu ulogu kao crkveni, kulturni i politički centar, kroz razne epohe novije srpske istorije. Uoči Kočine krajine u njemu je 1788. austrijski car Josif II primio kneza Aleksu Nenadovića. Ovde su se okupljale izbeglice iz Srbije, kao i oni koji su pomagali ustanak. Posle sloma ustanka 1813. godine u Feneku su jedno vreme boravili Karadjordje, Jakov Nenadović, pop Luka Lazarević i druge vodje ustanka. Ulogu političkog centra Fenek je zadržao i u toku Prvog svetskog rata.
Službeni glasnik SRS br. 14/79
