Retko sačuvan jedinstven spojeni blok zgrada, karakterističan je za arhitekturu i urbanizam Beograda sedamdesetih godina XIX veka. Sagradjene istovremeno, 1869-1870. godine, ove kuće stambeno-poslovne namene spadaju medju prve podignute zgrade u novoprojektovanoj ulici po Regulacionom planu Emilijana Josimovića iz 1867. godine. One su deo značajnog trgovačkog centra Knez Mihailove ulice i najizrazitiji dokumenti iz vremena njegovog nastajanja posle planski provedene rekonstrukcije stare varoši. Kuće su jedinstvene po arhitektonskom sadržaju, nameni i stilskoj obradi. Oblikovane su u tada savremenom duhu istorijskih stilova, pretežno sa elementima romantizma i akademizma. U razvoju beogradske arhitekture označavaju napuštanje bondručne konstrukcije i balkanske tradicije i prihvatanje savremenih evropskih gradjevinskih konstrukcija i arhitektonskih stilova, kao odraz socijalnih i kulturnih promena. Kuća broj 46 pripadala je trgovcu Veljku Saviću, u broju 48 nalazila se „Krstina mehana“, a u broju 50 kuća Hrisante Kumanudi. Svi oni su bili ugledni žitelji Beograda i ostavili traga u intenzivnom razvoju Beograda posle predaje grada knezu Mihailu.
Rešenje Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda br. 1064/2 od 17.12.1966.
