Zgrada Dositejevog liceja je sagradjena sredinom XVIII veka, najverovatnije u periodu od 1739. do 1789. godine, što se istorijski poklapa sa ponovnim uspostavljanjem turske vlasti u Beogradu posle pobede nad Austrijancima 1739. godine. Za smeštaj civilne uprave Turci su u početku koristili zatečene sopstvene gradjevinske objekte koji nisu bili porušeni. Izgradnju civilnog Beograda Turci su započeli pomoću vakufa, zadužbina koje su stvarali pojedinci za opšte, religiozne i humanitarne ciljeve. Jedna od takvih najpoznatijih zadužbina posle 1740. godine bio je vakuf Reis-ul-Kutab-Hadži Mustafe. U turskim izvorima iz tog perioda zabeleženo je da je u tom vakufu, na raskršću tri ulice, podignuta i jedna velika zgrada sa baštom u kojoj je neko vreme stanovao i sam defterdar.
Zgrada ima prizemlje i sprat sa erkerom prema Višnjićevoj ulici. Objekat predstavlja tipičnu orijentalnu gradjevinu podeljenu na selamluk, deo prema ulici namenjen muškarcima, i haremluk, deo prema bašti u kojem su boravile žene. Reprezentativni prostor predstavlja centralni hol sa divanhanom na spratu. Iz tog centralnog prostora ulazilo se u sobe i odžaklije. Krov je tipičan za orijentalnu arhitekturu, pokriven ćeramidom sa strehom. Kuća je zidana u bondruku sa ispunom od opeke u krečnom malteru. Zgrada pri kraju XVIII veka postaje sedište francuskog konzulata. U proleće 1809. godine u ovu zgradu se uselila Velika škola. Po naredbi Sovjeta zgrada je popravljena i, kako navodi Lazar Arsenijević Batalaka u svojoj „Istoriji srpskog ustanka“, „zadržala je onaj prvi, predjašnji kroj spoljašnji“. U prizemlju su smeštena tri odeljenja osnovne škole dok su na spratu tri prostorije uredjene za Veliku školu a druge dve za profesore. Povećan broj djaka u 1809. godini uslovio je dogradnju jedne velike prostorije. Ova dogradjena prostorija, odžaklija, uz bočnu fasadu, sačuvana je do danas. Velika škola iškolovala je u ovoj zgradi dve generacije djaka, a svoj rad završila je 2. avgusta 1813. godine.
Sa propašću ustanka nestale su i tek stvorene ustanove poput Velike škole. U Beograd su se vratili Turci, a obe zgrade Velike škole postale su svojina prethodnih vlasnika i ostale u njihovom posedu sve do četvrte decenije XIX veka. Zgrada Dositejevog liceja se potom pominje kao vlasništvo trgovca Nikole Kutule i njegovih naslednika. U zgradi koja je posle Drugog svetskog rata u potpunosti restaurirana nalazi se Muzej Vuka i Dositeja, osnovan 1949. godine.
Službeni glasnik SRS br. 14/79
