Crkva je podignuta 1870. godine kao jednobrodna gradjevina sa polukružnom apsidom na istočnoj i pripratom na zapadnoj strani. Iznad priprate diže se visoki osmostrani dvospratni zvonik sa kubičnim postoljem i brojnim otvorima. Po svojoj arhitektonskoj koncepciji crkva predstavlja izraz romantičarskih shvatanja u srpskoj arhitekturi sedamdesetih godina XX veka, kada su širom Srbije podizane crkvene gradjevine u duhu srednjovekovnih tradicija. Morfološka i strukturalna analiza gradjevine nedvosmisleno pokazuje da je na ovom spomeniku našla izraz simbioza više stilskih, konstruktivnih i funkcionalnih elemenata. Ovde su prisutni elementi srpsko-vizantijske arhitektonske tradicije, elementi baroka, kao i tragovi klasicističkih shvatanja. U crkvi se nalazi značajan fond pokretnih kulturnih dobara iz XIX veka: ikone, crkveni inventar i knjige.
Rešenje Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda br. 739/2 od 15.08.1975.
