Crkva Sv. Trojice u Ripnju sagradjena je u periodu od 1892. do 1894. godine na mestu srušene crkve brvnare posvećene Silasku Sv. Duha, podignute 1823. godine. Koncipirana je kao jednobrodna pravougaona gradjevina zasvedena poluobličastim svodom, sa spolja trostranom, a iznutra polukružnom apsidom, znatno užom i nižom od broda. Pravougaoni pevnički prostori stvaraju spolja izgled slobodnog krsta i nadvišeni su slepim kubetima. Na zapadnom pročelju, nad ulaznim tremom, uzdiže se zvonik sa baroknom limenom kapom. Zidovi fasada oživljeni su jednostavnom dekorativnom plastikom izvedenom u plitkom reljefu. Reprezentativna zapadna fasada istaknuta je postavljanjem dva prozora u osi glavnog portala, nad kojima se uzdiže osmougaono postolje tornja. Ikone na ikonostasu, nastale tridesetih godina devetnaestog veka, izvedene u pozno zografskom maniru, postavljene su na jednostavno rezbarenu oltarsku pregradu koja je u celini preneta iz stare crkve brvnare. Predstavljaju rad nekoliko slikarskih radionica koje su vodili Anastasije Konstantinović, Jovan Stergijević (Janja Moler), Rista Moler i drugi majstori. Crkva Sv. Trojice u Ripnju svojim arhitektonskim i slikarskim osobenostima predstavlja svojevrsnu likovnu celinu u srpskoj sakralnoj umetnosti s kraja 19. veka.
Službeni glasnik RS br. 29/10
