Crkva Svetog cara Konstantina i carice Jelene sagradjena je u periodu od 1921. godine do 1931. godine, prema projektu arhitekte Radivoja Predića u duhu srpsko-vizantijske arhitekture. Na mestu današnje crkve nalazila se starija crkva iz XIX veka, tačnije manja kapela zidana od naboja. Izvodjenje radova na crkvi bilo je povereno Stevanu Katinčiću, graditelju iz Zemuna. Koncipirana je kao trobrodna bazilika sa istaknutim bočnim pravougaonim pevnicama i oltarskom apsidom, spolja petostranom, a iznutra polukružnom. Nad centralnim delom naosa uzdiže se vitko kube, dok se u zapadnom delu nalazi prostrana priprata sa dva monumentalna zvonika. Gradjena je od opeke sa polihromnom obradom fasada, profilacijom i dekoracijom u duhu moravske škole. Na ikonostasu, zidanom opekom i omalterisanom, sačuvane su četiri ikone iz 1837. godine koje su se nalazile u staroj crkvi. Sudeći prema položaju figura, obliku likova i lazurnim nežnim bojama ove ikone pripadaju krugu slikara Konstantina Danila, najverovatnije njegovom učeniku Jovanu Popoviću. Crkva Svetog cara Konstantina i carice Jelene predstavlja arhitektonsko-urbanističku vrednost kao značajan primer obnove nacionalnog stila i jedan od nevelikog broja sačuvanih crkava na prostoru Banata, na kom se slobodno autorsko tumačenje srpsko-vizantijske graditeljske tradicije suprotstavilo aktuelnim modelima evropske barokne i klasicističke kulture.
Službeni glasnik RS br. 108/05
