Crkva je podignuta 1858. godine (osvećena 1859) na mestu starije crkve. Koncipirana je kao jednobrodna gradjevina sa velikom polukružnom apsidom (širine iste kao naos), dve bočne polukružne pevnice i zvonikom iznad priprate na zapadnoj strani. Sagradjena sredinom XIX veka u duhu tradicije srpske sakralne arhitekture, predstavlja značajan spomenik razvoja graditeljstva svog vremena i sredine u kojoj je nastala. Ktitor ove crkve, izmedju ostalih priloženika, bio je i poznati srpski zadužbinar i dobrotvor, Ilija Milosavljević Kolarac (1800-1878). U crkvi se čuvaju retka dela slikarstva, zlatarstva, kao i knjiško-arhivski predmeti nastali u prvoj polovini i sredinom XIX veka. Medju njima su dela poznatih srpskih slikara, Georgija Bakalovića, Dimitrija Posnikovića, Nikole Markovića, Ilije Petrovića i Simeona Tanasijevića, kao i ikone srpskih zografa iz prve polovine XIX veka, čija su ostvarenja od značaja za proučavanje razvoja umetnosti Srbije. Nadgrobni spomenici u porti crkve (ukupno 128) poznati su u selu pod nazivom Boračko groblje. Posvećeni su žiteljima naselja i okoline, poginulim ili umrlim u ratovima 1876-1878, 1883-1885, Balkanskim, Prvom i Drugom svetskom ratu. U nizu nekropola u seoskim portama na području Beograd, Boračko groblje predstavlja jedinstvenu spomeničku celinu memorijalnog karaktera i istovremeno svedočanstvo o žrtvama ovoga kraja u minulim ratovima.
Službeni list grada Beograda br. 4/83
