Crkva Sv. Aleksandra Nevskog, čiji su kult doneli u Beograd vojnici Dobrovoljačkog ruskog korpusa generala Černjajeva, počela je da se gradi 1912. godine prema projektu arhitekte Jelisaveta Načić (1878-1955). Usled izbijanja Prvog svetskog rata izgradnja crkve je trajala do 1929. godine. Značajno učešće u završavanju ovog hrama imao je arhitekta Vasilije Androsov. U arhitektonskom pogledu crkva je koncipirana u u tradiciji moravske škole srpskih srednjovekovnih spomenika. Osnova je u obliku trikonhosa sa jednom unutra polukružnom, a spolja trostranom apsidom na istočnoj strani i dve istovetne bočne apside. Iznad centralnog dela uzdiže se osmostrano kube, a iznad priprate zvonik. Sa posebnom pažnjom obradjena je fasadna plastika – biljni prepleti, dekorativni venci i rozete. Ikonostas postavljen 1930. godine prvobitno je bio predvidjen za zadužbinu Karadjordjevića na Oplencu. Ikone su nastale u ikonopisnoj radionici Borisa Seljanka 1930. godine. U severnoj pevnici postavljen je mermerni oltar – spomenik palim ratnicima u oslobodilačkim ratovima 1876-1878, 1912-1913. i 1914-1918. godine, radjen po projektu Mihaila Milojkovića 1930. godine. U južnoj pevnici, kao pandan prethodnom, nalazi se mermerni spomenik posvećen ruskom caru Nikolaju II i kralju Aleksandru I Karadjordjeviću. Iznad natpisa posvete nalaze se ikone svetitelja koji su bili patroni ovim vladarima – Sv. Nikole i Sv. Aleksandra Nevskog. U crkvi se čuvaju mnoge relikvije iz XIX i XX veka.
Službeni list grada Beograda br. 4/83
