Zgrada je podignuta 1905-1907. godine po projektu arhitekata Andre Stevanovića i Nikole Nestorovića. Oblikovana je u akademskom maniru XX veka, bogato ukrašena plastičnom dekoracijom na fasadama i u reprezentativnom delu enterijera. Projektovana je kao munumentalna ugaona palata, sa tri trakta u osnovi. Gradjena je tada najmodernijim gradjevinskim postupkom, upotrebom armiranog betona, prvi put u Beogradu i obradom fasade u veštačkom kamenu. Arhitektonska kompozicija ove zgrade, upravno-poslovne-trgovačke namene (dućani u prizemlju nestali su u adaptaciji posle Drugog svetskog rata), jedna je od najuspelijih u arhitekturi Beograda toga vremena, kako po logičkom rasporedu prostorija tako i po bogatstvu plastičnih motiva. Dekoraciju na fasadama radio je poznati gradjevinski likorezac Franja Valdman. Enterijer zgrade je jedan od najlepših enterijera u beogradskoj arhitekturi. Čine ga reprezentativni ulazni hol, monumentalno mermerno stepenište, slobodno stojeće skulpture nabavljene u Nemačkoj, bogata dekorativna plastika u štuku na zidovima i tavanici rad likoresca Valdmana, kancelarije i oslikana svečana sala na spratu rad Andrea Domenika i Bore Kovačevića.
Zgrada spada u red antologijskih primeraka srpske arhitekture i jedno je od najvrednijih dela arhitekata Stevanovića i Nestorovića. Pored toga, reprezentuje začetak formiranja modernog Beograda uz savsko priobalje.
Službeni glasnik SRS br. 14/79