Podignuta u razdoblju izmedju 1660. i 1688. godine, kao zadužbina sultana Sulejmana II, džamija predstavlja jedini sačuvani objekat turske sakralne arhitekture u Beogradu. Naziv datira od osamdesetih godina XVIII veka, kada je na džamiji istican bajrak kao znak za početak molitve u svim varoškim džamijama. Za vreme austrijske vladavine, 1717-1739. godine, pretvorena je u katoličku crkvu. Sa povratkom Turaka obnovljena je u džamiju 1741. Posle odlaska Turaka iz Beograda džamija je obnovljena i od 1868. godine služi kao jedina džamija preostalom muslimanskom stanovništvu.
Arhitektura džamije pripada ustaljenom tipu jednoprostorne potkupolne gradjevine. Prelaz izmedju kvadratne osnove u osmougaoni tambur sa kupolom ostvaren je preko trompi. Sa desne strane ulaza postavljeno je minare uobičajenog izgleda sa šerefetom skromne profilacije na donjoj strani. Naspram ulaza u unutrašnjosti džamije nalaze se plitka niša mihraba i minber. Osvetljenost prostora postignuta je sa po dva prozora na svakoj strani obimnih zidova, i po jednim na stranama osmougaonog tambura. Otvori na gradjevini završavaju se karakterističnim prelomljenim lucima.
Službeni glasnik SRS br. 14/79
