Zgrada Druge ženske gimnazije, danas Elektrotehnička škola „Nikola Tesla“, podignuta je 1933. godine prema projektu arhitekte Milice Krstić (1887-1964), nekadašnje učenice ove školske ustanove, na mestu Više ženske škole i zgrade Državnog saveta.
Kamen temeljac za Drugu žensku gimnaziju postavljen je i osvećen 19. maja 1932. godine, podizanje zgrade započeto je u aprilu 1932, a završeno u novembru 1933. godine. Obe ulične fasade su blago povučene u odnosu na regulacionu liniju ulica, ali je regulacija ipak naglašena zidnom ogradom objekta. Zgrada u osnovi ima oblik nešto iskošenog i nepravilnog ćiriličnog slova P. Izmedju tri krila objekta nalazi se prostrano školsko dvorište. Objekat se sastoji od suterena, prizemlja, dva sprata i potkrovlja, zidan je masivno, u punoj opeci, sa medjuspratnim armirano betonskim konstrukcijama. Na objektu je projektovana i izvedena instalacija centralnog grejanja sa sopstveno kotlarnicom, što je za to vreme bila novina i retkost. Zgrada je oblikovana u modernizovanom srpsko-vizantijskom stilu. Pored dekorativnih elemenata stila, objekat deluje i samim korpusom, odnosno rasporedom i odnosom masa, kao što su monumentalni centralni rizalit sa glavnim ulazom i stepeništem, naglašena ugaona vertikala na uglu ulica Kraljice Natalije i Kosovke devojke, pojedini delovi krova formirani u vidu kupola i rov izmedju ograde i objekta. Glavna fasada je u zoni sokla obradjena prirodnim kamenom, niže zone su izvedene u veštačkom kamenu dok su više zone u malteru. Isti princip rasporeda upotrebljenih materijala primenjen je i kod dvorišnih fasada, sa izuzetkom prirodnog kamena. U obradi enterijera dekorativni elementi su relativno skromno zastupljeni i uglavnom se svode na stubove sa stilizovanim kapitelima i profilisane vence na zidovima ispod plafona. Unutrašnja dispozicija prostora je proistekla iz same namene objekta i koncipirana je dosledno najsavremenijim standardima svog vremena; prostorije su bile prostrane i svetle, učionice i kabineti moderno opremljeni, sala za crtanje, sala za gimnastiku sa tuševima i svečana sala, učinile su zgradu tadašnjom najmodernijom i najreprezentativnijom školom.
Zgrada je primila svoje prve učenice oktobra 1933. godine, a osvećenje školske kapele Svete mučenice Natalije, koja je smeštena na drugom spratu, uz svečanu salu sa galerijama, izvršeno je u prisustvu kraljice Marije, 15. decembra 1935. godine nakon čega škola dobija naziv Druga ženska gimnazija kraljice Marije. Ikonostas ove kapele oslikao je Vasa Pomorišac, a veliku fresku koja se nalazila iznad ikonostasa Milo Milunović. Krajem školske 1955/56. godine školi je pripojen elektrotehnički odsek i škola dobija današnji naziv Elektrotehnička škola „Nikola Tesla“ i prelazi u zgradu Druge ženske gimnazije u ulici Kraljice Natalije br. 31 gde se i danas nalazi.
Celokupno arhitektonsko rešenje označava progresivan skok u realizaciji smišljenog osavremenjivanja školskih potreba. Po konstruktivnim, funkcionalnim i stilskim odlikama, zgrada predstavlja domet u beogradskoj i nacionalnoj arhitekturi tridesetih godina 20. veka, a jedan je od nareprezentativnijih ostvarenja iz opusa arhitektice Milice Krstić. Oblikovana je u duhu arhitekture akadememizma sa motivima tradicionalne srpsko-vizantijske arhitekture. Posebno je značajno istaći da zgrada u sebi sjedinjuje istorijske vrednosti razvoja školstva na teritoriji grada Beograda. Kroz više od jednog i po veka trajanja institucije i 88 godina objekta u kome se nalazi Elektrotehnička škola „Nikola Tesla“, kao prosvetna ustanova je bila nosilac obrazovanja učenica i učenika i tako direktno uticala na visoke domete u kulturnom i tehničkom razvoju cele države čime je dokazala svoj izuzetan značaj.
Zgrada Druge ženske gimazije utvrdjena je za spomenik kulture 1992. godine.
