Vojvoda Petar Bojović, načelnik Vrhovne komande srpske vojske, komandant Prve srpske armije i oslobodilac Beograda 1918. godine, je u zajednici sa ostalim članovima svoje uže porodice kuću sa dvorištem u Trnskoj ulici br. 25 kupio 1928. godine, uloživši svoju novčanu nagradu dobijenu za ratne zasluge. Na prostoru ispred kuće uredio je baštu koja se sastojala od nekoliko borova, jela, tuja i ukrasnog šiblja. Kuća je podignuta 1926. godine za Maru Jović, kao skromna prigradska vila sa predbaštom, prema projektu inženjera Mladimira Valovskog. Oblikovana je u duhu arhitekture akademizma, centralni deo fasade je uvučen, dok su bočni rizaliti glavne fasade dekorativno obradjeni, i to naročito oko prozora. Bočni rizaliti završavaju se atikama. Centralni deo fasade je naglašen balkonskom i stepenišnom ogradom od gvoždja. Ostale fasade zgrade nisu bile dekorativno obradjene. Na bronzanoj spomen-ploči koja je do 2010. godine stajala na stubu dvorišne ograde, desno od kapije, bile su ispisane njegove najznačajnije titule i vojni uspesi. Drugi svetski rat vojvoda Bojović je preživeo u kućnom pritvoru u Trnskoj ulici. U ovoj kući stanovao je sve do svoje smrti, januara 1945. godine.
Vojvoda Petar Bojović odlikovan je najvišim srpskim, jugoslovenskim i mnogim stranim ordenjem. Nosilac je Ordena jugoslovenske krune prvog reda, Ordena Karadjordjeve zvezde prvog reda i francuskog Ordena Legije časti. Uvršten je u red najvećih vojskovodja Prvog svetskog rata i srpske ratne istorije. Društvo za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije postavilo je bistu na njegov grob 1989. godine. U znak zahvalnosti srpskom vojvodi, u blizini njegove kuće, u parku kod Kalenić pijace, 1993. godine postavljena je bronzana bista Petra Bojovića na postamentu od sivog mermera. Bista je realizovana u duhu portretskog realizma i predstavlja vojvodu Bojovića u vojničkoj uniformi. Prema natpisu, autor ovog dela je Drinka Radovanović. Takodje, u samom centru Beograda, bulevar koji opasuje donji grad Beogradske tvrdjave danas nosi njegovo ime.
Želja vojvode Petra Bojovića bila je da se kuća ostavi pokolenjima kao spomen na ljude minulih oslobodilačkih ratova, od 1912. do 1918. godine. NJegov sin, inženjer Božidar Bojović, izvršio je ovu želju i kuću kao zaostavštinu poklonio Vojnom muzeju. Na njegovu inicijativu, kuća je utvrdjena za spomenik kulture 1957. godine. Godine 1972. kuću je kupila fabrika farmaceutskih i hemijskih proizvoda „Zdravlje“ iz Leskovca, a danas je u vlasništvu firme „Gradjevinar“.
