U devetnaestom veku, u vreme formiranja moderne srpske države, privatne kuće nisu bile mesta u kojima se odvijao bogat društveni život. Tu se, pre svega, pod turskim uticajem, živelo porodičnim životom skrivenim od pogleda, kako turskih gospodara tako i svih ostalih. Oni koji nisu pripadali porodičnom krugu imali su pristup u taj svet najčešće samo u vreme velikih praznika ili domaćinove slave. Sve delatnosti, van porodice, odvijale su se u čaršiji i u kafanama, koje su bile središte društvenog, kulturnog i političkog života.
Istorijske fotografije
Jedno od mesta koje je od svog postanka bilo važna tačka na mapi gradskih dešavanja svakako je i Kafana „?“ (Znak pitanja), koja se nalazi u ulici Kralja Petra br. 6, u nekadašnjoj Glavnoj čaršiji. Kuću u kojoj se nalazi kafana „?“, po nalogu kneza Miloša, podigao je 1823. Naum Ičko, bezrdjanbaša, trgovački konzul, i sin Petra Ička, koji je u našoj istoriji poznat kao jedan od glavnih organizatora Prvog srpskog ustanka i tvorac „Ičkovog mira“, zaključenog sa Portom 1806. godine. Zidali su je „majstori od Grecije“ u balkanskom stilu. Gradjena je u bondručnoj konstrukciji, asimetrične organizacije unutrašnjeg prostora, sa dva erkera na glavnoj fasadi. Ima podrum, prizemlje i sprat. Postavljena je na uličnu regulaciju, a dubinu parcele zauzimaju bašta i dvorište. Podrum je gradjen opekom s vrlo masivnim svodovima, Raspored prostorija ostao je uglavnom isti kao i ranije. Danas je to jedna od najstarijih beogradskih kuća i najstarija kuća srpskog dela varoši Beograda.
Tipična gradska kuća sa početka pretprošlog stoleća, jedan od svega nekoliko sačuvanih primeraka takve arhitekture. U putopisima iz prve polovine devetnaestog veka često se pominje „Srpska kafana“ smeštena u ovoj kući, kao jedna od retkih i najlepših svoga vremena, u koju svraćaju poznate ličnosti kulturnog i javnog života, izmedju ostalih i Vuk Karadžić. Ona je bila stecište tadašnje kulture, gde su razmatrani planovi kulturne i javne delatnosti tadašnje Srbije. Bez obzira na važnost gostiju, knez Miloš je 1824. godine čak zabranio da se puši pred kafanom jer se nalazila „sproću crkve“. Od 1826. godine, kada je kuća, poklonom kneza Miloša, zbog velikih zasluga u lečenju ranjenika i njega samog u toku Drugog srpskog ustanka, postala vlasništvo Ećim-Tome Kostića, zeta Nauma Ička, kafana u prizemlju zvala se i „Ećim-Tomina kafana“. Kada su je Ećim-Tomini naslednici prodali, menjala je gospodare i nazive. Prvo se 1878. godine zvala „Kod pastira“, pa je 1892. godine dobila ime „Kod Saborne crkve“ ali ne zadugo. Ovaj naziv nije bio u skladu sa Uredbom o mehanama, ali ni sa mišljenjem crkvenih vlasti, koje su smatrale da predstavlja uvredu za instituciju crkve. Vlasnik je, kao privremeno rešenje do okončanja spora sa vlastima, a i kao svojevrstan protest, postavio samo znak pitanja „?“. Ovaj naziv sačuvao se do danas. Odmah po završetku rata, 1946. godine, kafana „?“ je utvrdjena za spomenik kulture.