Hangar starog aerodroma u Novom Beogradu projektovao je poznati inženjer, naučnik i akademik Milutin Milanković i predstavlja jedini sačuvani objekat nekadašnjeg aerodroma „Beograd“. Kompleks aerodroma „Beograd“ sa četiri travnate piste, pomoćnim objektima i hangarom gradjen je od 1926. do 1931. godine u dve faze, a svečano otvoren 25. marta 1927. godine. Izgradjen je na livadi pod imenom Dojno polje, koja se nalazila izmedju Bežanijske kose i leve obale Save, na dva kilometra od Zemuna. To je bio vojno-civilni aerodrom koji su koristile jedinice vojnog vazduhoplovstva, vazduhoplovne fabrike „Ikarus“, „Zmaj“, „Rogožarski“, Aero-klub i civilno saobraćajno-društvo za vazduhoplovni saobraćaj „Aeroput“.
Druga faza izgradnje aerodroma započeta je 1929. godine, kada je letelište prošireno sa dve travnate poletno-sletne staze, izgradjen je oficirski dom, moderna pristanišna zgrada, centralno skladište vojnog vazduhoplovstva, kao i tehnički deo kompleksa s radionicama za popravku aviona. Već 15. februara 1928. godine, otvorena je prva linija domaćeg saobraćaja na relaciji Beograd–Zagreb. Preko ovog aerodroma odvijalo se 80 odsto medjunarodnog vazdušnog saobraćaja, o čemu svedoči činjenica da su brojne medjunarodne kompanije, poput engleskog „Imperijal Ervejza“, francuskog „Er Fransa“, nemačke „Lufthanse“, učinile da aerodrom „Beograd“ poprimi značaj kako nacionalnog tako i medjunarodnog vazduhoplovnog centra.
Izgled komplaksa starog aerodroma, četvrta decenija 20. veka
Medjutim, po zauzimanju Beograda u Drugog svetskom ratu, Nemci su na aerodromu „Beograd“ izgradili betonsku pistu dužine 1.600 metara i tokom celog rata intenzivno je koristili za svoje potrebe. U odbrani Beograda 1944. godine saveznici su bombardovali aerodrom u više navrata i uništili većinu hangara i drugih objekata, da bi Nemci nekoliko dana pre oslobadjanja Beograda i Zemuna razrušili sve preostale hangare i objekte. Uprkos tome, aerodrom je odigrao značajnu ulogu kao vojni aerodrom tokom borbi na Sremskom frontu do konačnog oslobadjanja zemlje. Nakon Drugog svetskog rata, aerodrom „Beograd“ ne gubi svoj značaj i predstavlja glavnu državnu vazduhoplovnu luku.
Pristanišna zgrada starog aerodroma, četvrta decenija 20. veka
Enterijer hangara, četvrta decenija 20. veka
Kao svedočanstvo celokupnog kompleksa Starog aerodroma „Beograd“, danas je sačuvan samo hangar betonske konstrukcije s radioničkim aneksom. Hangar je izveden prema rešenju inženjera i akademika Milutina Milankovića i sastoji se iz centralnog dela namenjenog za montažu aviona i dva bočna radionička aneksa, koji su deo jedinstvene arhitektonsko-funkcionalne celine. Hangar sa središnjim slobodnim prostorom je kvadratne osnove, u zoni sprata nalazi se galerija do koje se stiže unutrašnjim stepeništem. U zadnjem delu gradjevine, smešten je dvospratni aneks, u čijem se prizemlju nalaze radioničke prostorije, a na spratu kancelarije. Visina hangara za jednu etažu i visinu svoda nadvisuje visinu bočnih krila – aneksa. U aneksima je prostor funkcionalno podeljen na više prostorija namenjenih raznim tipovima radionica. Tokom tridesetih godina, u ovom hangaru obavljan je veliki broj popravki i modernizacija različitih tipova aviona.
Hangar starog aerodroma u Novom Beogradu jedan je od malobrojnih objekata tog tipa sačuvanih u svetu, a i na našem podneblju, i predstavlja važno svedočanstvo tehničke baštine u domenu konstrukcije, inovativne primene graditeljskih materijala i tehnika. Hangar starog aerodroma u Novom Beogradu utvrdjen je za spomenik kulture 2013. godine.
