Ove godine Etnografski muzej obeležava 120 godina od osnivanja. Tim povodom donosimo vam priču o zgradi u kojoj se danas nalazi muzej.
Palata na adresi Uzun Mirkova br. 2 u Beogradu je izgradjena 1933–1934. godine za potrebe Beogradske berze Kraljevine Jugoslavije, prema projektu arhitekte Aleksandra M. Djordjevića. Gradjevinski preduzimači ove šestospratnice bili su inženjeri Miloš Savčić i Aleksandar Acović. Ova monumentalna gradjevina koja zauzima dominantan ugaoni položaj u okviru ambijenta Studentskog, nekada Kraljevog trga, „zidana je u najmodernijem stilu” i nakon izgradnje opisana je kao jedna od najlepših gradjevina prestonice. Projekat je na konkursu nagradjen najvišom drugom nagradom, a monumentalnom arhitekturom palate na najbolji način je reprezentovao Berzu, moderni centar privrede i finansija kao u svim svetskim metropolama, simbolično označavajući uspon privrede, stabilnost i prosperitet države. Povoljna situacija se stekla organizovanjem tri uzastopna konkursa za susedne objekte na ovom prostoru: za Aeroklub, Beogradsku berzu i ubrzo Trgovinsku komoru, što je rezultiralo dobrim uklapanjem ovih objekata naspram zgrada univerziteta i Beogradske opštine.
Po arhitektonskim osobinama zgrada Berze pripada zrelom modernizmu, sa uticajima arhitekture Petera Berensa, ali i elemenata američkog ar dekoa. Palata Berze predstavlja izuzetak u stilskom pogledu u opusu arhitekte Djordjevića u kome preovladjuje akademski repertoar. Objekat je bio mešovite poslovno-stambene namene, sa prostorijama Berze u prizemlju, mezaninu i prvom spratu, dok su na ostalim spratovima bili stanovi. Monumentalnost i modernost objekta postignuti su trodelnom vertikalnom kompozicijom polihromne fasade, postignute upotrebom dve vrste kamena, kao i vertikalnim elementima u okviru nje. Prozorski otvori su rasporedjeni u pravilnom ritmu naizmenično sa čistim, bezornamentalnim parapetima. Ugaoni rizaliti oblikovani su kao kule, a naglašene vertikale vitkih pilastara u središnjem registru povezuju sve nivoe i pri vrhu su kaskadirane. Ulaz u nekadašnju Berzu je izrazito reprezentativan, iako povučen i sa nadstrešnicom, monumentalizovan je masivnim stubovima, čestim ar deko motivom. Zona prizemlja širokih i visokih otvora naglašeno je odvojena od spratova, takodje sa stepenastim ar deko motivima na uglovima. Stilskoj doslednosti doprinose i linearni aerodinamični dekorativni elementi od kovanog gvoždja na portalima i u enterijeru na stepeništu od mermera i od veštačkog kamena.
Do kraja Drugog svetskog rata u objektu je bilo smešteno Predsedništvo vlade NR Srbije i Sekretarijat antifašističke skupštine narodnog oslobodjenja Srbije, a nakratko u periodu 1948–1950. i Narodni muzej. Od 1951. godine u palatu je useljen Etnografski muzej, kada je realizovana prva, a nakon 1983. i druga rekonstrukcija enterijera objekta, čime je zgrada prilagodjena novoj nameni i potrebama Etnografskog muzeja. U ovoj nacionalnoj instituciji u okviru stalne postavke i putem tematskih izložbi čuvaju se i prezentuju bogato srpsko i jugoslovensko etnografsko nasledje.
Etnografski muzej u Beogradu je zbog posebnih kulturno-istorijskih i arhitektonsko-urbanističkih vrednosti utvrdjen za kulturno dobro 1984. godine.
