U dvorištu kuće u Ulici Jelene Ćetković br. 5, raste jedno plemenito drvo, Sophora Japonica Pendula – japanski bagrem. Kolika mu je lepota, jedinstvenost i istrajnost, toliko je veliko ime i našeg naučnika Jovana Cvijića koji ga je pre jednog veka u dvorištu svoje porodične kuće zasadio. U vreme kada je kuća gradjena Kopitareva gradina bila je miran deo Beograda, s malim privatnim kućama i baštama – gradinama. Izgradnjom Prve varoške bolnice u Ulici Džordža Vašingtona 1868. godine, odnosno Planom parcelacije i presecanja ulica koji je početkom 20. veka izradila Beogradska opština, započinje urbanizacija ovog, do tada nerazvijenog dela grada.
Na mestu gde se nalazila bašta beogradskog mitropolita Mihaila, kijevskog djaka i poznate crkvene istorijske ličnosti, 1907. godine uredjen je ozelenjen trg koji 1924. godine dobija ime po slavisti Jerneju Kopitaru – Kopitareva gradina. Izgled koji je tada formiran, nije se do danas izmenio. Krajem 19. veka započinje podizanje kuća. Čuveni srpski naučnici, književnici, umetnici, arhitekte i trgovci: Laza Lazarević, Ljubomir Stojanović, Milan Antonović, Petar Palavičini, Panta Tadić gradili su na ovom prostoru svoje porodične kuće i stvarali jedinstven ambijent gradjanskog Beograda. Medju njima je bio i naučnik Jovan Cvijić. Svoju kuću je izgradio prema ličnoj zamisli i željama, što se neskriveno vidi u svakom detalju.
Najveći deo života Jovan Cvijić proveo je u porodičnom domu u Ulici Jelene Ćetković br. 5, u kom je i umro 16. januara 1927. godine. Kao i većinu kuća na Kopitarevoj gradini, sagradio ju je poznati gradjevinar Sreten Stojanović 1905. godine. Skladnih proporcija tipičan je primer periferijskih kuća Beograda s kraja 19. i početka 20. veka. Kuća je jednostavna, bez mnogo raskoši, po meri skromnog čoveka kao što je bio njen vlasnik. Niz Ulicu Jelene Ćetković je stilizovana ograda od kovanog gvoždja, kroz čiju kapiju se nesmetano ulazi u omanje dvorište, u čijem se zadnjem delu nalazi letnja kuhinja iz vremena gradnje. U zelenilo bašte postavljena je bista naučnika, delo Vladete Petrića iz 1965. godine. Prizemna kuća s manjim bočnim tremom, koji istovremeno služi i kao glavni ulaz, zauzima dominantnu ugaonu poziciju i zajedno sa susednim kućama čini jedinstven stilski i arhitektonski ansambl. Svedeno oblikovane fasade sa šest velikih prozora nose klasičnu akademsku podelu sa štuko vencima i floralno–geometrijskom plastikom neorenesansnih motiva. Jedinstvenu umetničku celinu, izuzetne vrednosti, predstavlja unutrašnja dekoracija, rad mladog umetnika Dragutina Inkiostrija Medenjaka, velikog naučnikovog prijatelja.
Od 1967. godine u kući se nalazi Memorijalni muzej Jovana Cvijića, koji čuva autentična svedočanstva o životu i radu velikog naučnika.
Dom Jovana Cvijića utvrdjen je 1963. godine za kulturno dobro, a 1979. godine za kulturno dobro od velikog značaja.
