Na današnji dan 1857. godine rodjen je Uroš Predić, jedan od najznačajnijih slikara srpskog realizma čiji opus obuhvata 1658 radova. Slikao je obične ljude u svakodnevnim situacijama, portrete savremenika, ali i brojne ikonostase. Bio je jedan od osnivača društva Lada, kao i jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika. Povodom godišnjice rodjenja Uroša Predića, ponavljamo priču o kući u kojoj je živeo i radio.
Na mestu današnje zgrade Radio Beograda, na raskršću puteva koji su vodili ka Paliluli i Tašmajdanu, tokom druge polovine 19. veka podignuta je drumska mehana „Kod dva goluba“. Prilikom imenovanja beogradskih ulica 1872. godine, to je postao prvi zvaničan naziv današnje Svetogorske ulice. Krajem 19. veka, na prostoru koji je do šezdesetih godina bio potpuno nenaseljen, postepeno se grade kuće i razvija život nadomak strogog centra prestonice. Danas se tako duž prometne Svetogorske ulice, pored novijih zdanja, nalaze kuće mnogih znamenitih ličnosti s kraja 19. i početka 20. veka: kuća ministra i političara Jevrema Grujuća, kuća prvog srpskog enciklopediste istoričara dr Stanoja Stanojevića, čuveno boemsko stecište „Srpska kafana“, zgrada Ljubomira Miladinovića, delo arhitekte Momčila Belobrka; pozorište „Atelje 212“… Jedna od njih je i kuća na broju 27 – Atelje Uroša Predića.
Uroš Predić se 1909. godine nastanjuje u Beogradu, u porodičnoj kući svog brata Josifa Predića, u Svetogorskoj ulici br. 27. U svom skromnom ateljeu stvarao je pune 44 godine. Pred kraj umetnikovog života to je prostran atelje, čija je jedna strana u staklu, i ispunjen je mnogobrojnim platnima okačenim po zidovima i poredjanim po naslovima koji ispunjavaju čitavu polovinu sobe. Ubrzo nakon slikareve smrti, najveći deo inventara – slike, štafelaj, lične stvari, prepiska – predati su na čuvanje Narodnom muzeju u Zrenjaninu, gde se, pored zavidnog broja drugih predmeta vezanih za umetnika, i danas nalaze. Deo slikareve neprocenjive zaostavštine čuva se i u njegovoj porodici.
Kuću poznatog trgovca Josifa Predića projektovao je arhitekta Nikola Nestorović. Izgradjena je 1908. godine kao spratna kuća, na izuzetno uskoj i izduženoj parceli. S obzirom na oblik i veličinu parcele, unutrašnje prostorije – sobe, trpezarija, kuhinja, magaze – smeštane su po dubini objekta. Glavni salon se nalazio duž ulice. Omanji atelje koji je slikar koristio dozidan je uz novosagradjenu kuću i nalazio se nad stanom u dvorišnom delu. Posmatrajući ga spolja, sem balkona okrentutog ka bašti, atelje je bio jednostavno koncipiran. Za razliku od njega, objekat ima bogato dekorativno oblikovanu uličnu fasadu i jedan je od istaknutijih primera secesijskog stila, sa diskretnim akademskim primesama. Neveliko fasadno platno koncipirano je bez standardnih akademskih podela i prikazuje niz novih stilskih elemenata. Gradacija reljefne plastike po vertikali, tipična za secesiju, i ovde je dosledno primenjena – počevši od stilizovanih gitera suterena, frizova od vinove loze izmedju prozora u zoni prizemlja preko geometrijske ornamentike do floralnih venaca upletenih oko medaljona ispod originalno rešene krovne atike. Kolski ulaz sa stilizovanim drvenim vratima i vitražnim poljima u delu nadsvetla postavljen je bočno u odnosu na fasadu.
Atelje Uroša Predića, kao mesto gde je živeo i radio čuveni slikar, zajedno sa umetnikovom zaostavštinom – ima posebnu spomeničku vrednost memorijalnog karaktera i kao takav je 1987. godine utvrdjen za spomenik kulture.
