Zgrada trgovca Stamenkovića mnogo je poznatija po svom popularnom nazivu kuća sa zelenim pločicama i već na prvi pogled jasno je da se svojom neobičnom fasadom, prekrivenom zelenim keramičkim pločicama, ističe u okruženju. Nalazi se na na uglu Ulica kralja Petra i Uzun Mirkove i ova pozicija nije slučajno izabrana, s obzirom na to da je poznato da je dugo vremena Ulica kralja Petra bila glavna trgovačka ulica u Beogradu. Za sve beogradske trgovce bila je stvar prestiža da upravo u ovoj gradskoj ulici imaju svoj dućan, odnosno poslovni prostor. Tako je i trgovac Stamenković predvideo u prizemlju lokale, a na spratovima je stanovanje, što je i danas aktuelna podela.
Kuća sa zelenim pločicama sagradjena je 1907. godine prema projektu poznatih arhitekata Andre Stevanovića i Nikole Nestorovića. Zgrada trgovca Stamenkovića spada u grupu stambenih objekata, koji su izgradjeni u Beogradu pre Prvog svetskog rata, na kojima je ostvaren spoj akademske koncepcije i secesijske dekoracije. Tada je u Beogradu bio popularan stil bečke i minhenske secesije – sistem nove dekoracije zasnovane pretežno na motivu floralnog porekla. Tako su glave i venci uradjeni od štuka i terakote, prepleti i geometrizovani ornamenti, našli svoje mesto na fasadama. Ovaj stil je bio posebno blizak upravo trgovcima, bankarima i preduzetnicima, kao i arhitektama koji su se zasitili akademizma, te u manjoj ili većoj meri osvaja beogradske fasade i daje podrstrek modernizaciji njegove arhitekture.
U isto vreme pojavio se kod nas i novi gradjevinski materijal, armirani beton, kojim su arhitekte Nikola Nestorović i Andra Stevanović eksperimentisali i pre kuće sa zelenim pločicama. Upotrebili su neku vrstu preteče ovog gradjevinskog materijala za izradu tavanice Uprave fondova, potom koriste armirani beton za fundiranje zidova Beogradske zadruge i najzad za konstrukciju svih nadvratnika i natprozornika Kuće trgovca Stamenkovića.
Projektovana je kao višespratnica pravougaone osnove sa centralnim dvorištem. Ima podrum, prizemlje, dva sprata i mansardu. Iako ima klasičnih elemenata u komponovanju fasada, kao što su simetrija i primena rizalita, ova zgrada se u velikoj meri približila čistom secesijskom rešenju. Fasada okrenuta Uzun Mirkovoj ulici je presečena neorenesansnom Gušančevom kućom iz 1904. godine, ali uprkos ovoj neobičnosti nazire se jedinstvena kompozicija pravougaonog bloka. Novine u stilskoj obradi vidljive su u svedenosti plastične dekoracije na ravan zidnog platna i do tada nezamislivom odsustvu krovnog venca koje je dodatno istaklo težnju ka verikalizmu. Vertikalna podela glavne fasade postignuta je naglašenim pilastrima sa karakterističnim, reljefno obradjenim, završetkom i dekoracijom u vidu ženskih glava od kojih se naniže spuštaju trake geometrijskog profila. Ovi pilastri su upotrebljeni na uglovima bloka i na glavnoj fasadi okrenutoj Ulici kralja Petra. Središnji rizalit fasade, istaknut je portalom iznad koga su balkoni sa ogradom od kovanog gvoždja, a završava se u zoni krova dekorativno obradjenom atikom i piramidalnim kubetom. Većim delom slobodne površine fasada pokrivene su zelenim keramičkim pločicama, po čemu spada u retke u Beogradu sa hromatskom fasadom i kojima i duguje svoj popularni naziv. Zgrada trgovca Stamenkovića je utvrdjena za kulturno dobro 1966. godine. Zaštićena je i u okviru prostorne kulturno-istorijske celine od uzuzetnog značaja „Područje knez Mihailove ulice“.