Na severnoj strani Opšte državne bolnice (prostor omedjen današnjom Pasterovom, Resavskom i Deligradskom ulicom, dok je četvrta strana okrenuta ka unutrašnjosti bolničkog kruga) bio je slobodan prostor gde se nalazio vojni senjak na kojem je 1904. godine započeta izgradnja kompleksa Vojne bolnice. Prva Vojna bolnica u Beogradu sagradjena je pedesetih godina 19. veka koja je porušena zbog lošeg boniteta gradnje, neadekvatnih uslova lečenja i smeštajnog kapaciteta. Na njenom mestu je 1891. godine izgradjena Treća gimnazija.
Pitanje podizanja nove Vojne bolnice u Beogradu pokrenuto je na inicijativu referenta saniteta Dunavske Divizijske Oblasti dr Romana Sondermajera krajem osamdesetih godina 19. veka, ali se realizaciji pristupilo tek 1903. godine. Bilo je potrebno deset godina zalaganja dr Sondermajera i pukovnika dr Gerasimovića kao i ostalih lekara da srpska vojska dobije bolnicu visokog standarda i po opremljenosti i po izgledu. Iz autobiografije dr Sondermajer piše „Bolnica i prilike kakve sam tamo našao (kada je iz Poljske došao u Srbiju) učinile su na mene strašan utisak. Iz jedne nove moderne sazidane klinike pao sam najedared u staru zapuštenu baraku…“.
Izrada projekta Vojne bolnice poverena je Danilu Vladisavljeviću, arhitekti pri Ministarstvu vojnom. Svi objekti su bili medjusobno dovoljno udaljeni sa ciljem da se obezbede povoljni uslovi insolacije i aeracije kao i ozelenjavanja slobodnih površina. Kamen temeljac je postavljen u prisustvu kralja Petra I Karadjordjevića i njegovih sinova Djordja i Aleksandra, 15. avgusta 1904. godine, a izgradnja kompleksa završena je 1908. godine. Naredne godine dovršene su instalacije i izvršeno preseljenje u nove zgrade. Do 1909. godine Vojna bolnica je nosila naziv Dunavska Stalna Vojna bolnica, a od tada na predlog dr Sondermajera postaje Opšta Vojna bolnica neposredno pod kontrolom Ministarstva vojske i mornarice, koja je imala šest odeljenja: unutrašnje, hirurško, očno, kožno-venerično, laringološko i zubna stanica. Za vreme Prvog svetskog rata, tačnije 16. oktobra 1914. godine Vojnu bolnicu je preuzela Američka misija Crvenog krsta. Glavna sestra Američke misije Meri Gledvin, u svom dnevniku je zabeležila da je Vojna bolnica tada imala devet moderno sagradjenih i opremljenih paviljona: glavna zgrada sa dve velike operacione sale, laboratorija, glavna kancelarija i četiri odeljenja; dva paviljona hirurški i interni; administrativna zgrada; kuhinja, perionica, kapela, mrtvačnica, magacin sa stovarištem.
Potom je preuzima Austrijska vojska 28.11/11.12.1915. godine sve do 19.10/1.11.1918. godine. Za to vreme u Vojnu bolnicu na Vračaru se uselila rezervna austro-ugarska vojna bolnica preimenovana u „K. u K. Reservespital Brčko“, a Opšta državna bolnica u „Brin“. Odmah po oslobodjenju od austrijske okupacije, u Vojnu bolnicu je useljena Poljska bolnica Dunavske divizije sa zavojištem, a za upravnika je postavljen dr Sondermajer. Nakon 1922. godine po novoj vojnoj formaciji postala je „Stalna Vojna bolnica I Armijske Oblasti, a potom Glavna Vojna bolnica. U periodu izmedju dva svetska rata u bolničkom krugu sagradjene su još: Vojno-Higijenski zavod, Rendgenološko odeljenje, nad očnim odeljenjem podignut je sprat sa mansardom; kantina sa čekaonicom za posetioce i manji magacin za razne aparate.
S aspekta razvoja beogradske arhitekture 20. veka posebno u kontekstu izgradnje namenskih bolničkih objekata u Beogradu, kompleks Vojne bolnice prva je celinski ostvarena prostorna kompozicija zasnovana na dvostrukom simetričnom rasporedu zgrada paviljonskog tipa, i arhitektonsko rešenom glavnom ulazu sa zgradom Uprave koja je postavljena u osovinu ulice Svetozara Markovića. Položaj Vojne bolnice markirao je i dao upečatljivu siluetu nekadašnjeg Vračara. U vreme kada je sagradjena predstavljala je visok domet arhitektonsko-urbanističkog projektovanja zbog čega je dobijala priznanja domaće i inostrane stručne javnosti kao najmodernija bolnica na Balkanu. U tadašnjim beogradskim novinama opisana je: „Nova Vojna bolnica mogla bi, a da se ne postidi, stati u sred Berlina i Pariza, jer je tu u najraskošnijem obliku zastupljeno sve što treba higijena“. Sve zgrade oblikovane su u stilu neoromantizma. Vojna bolnica na Vračaru utvrdjena je za spomenik kulture 1987. godine.
