Kada je Josif Pančić došao u Srbiju, beogradski Licej – prva viša škola u Srbiji, već nekoliko godina radio je u Konaku kneginje Ljubice. Ovde je, po ustanovljenoj profesuri, u jednom delu dvorišta a sve u cilju unapredjenja edukativno-pedagoškog rada, Josif Pančić napravio baštu, koja bi se danas mogla smatrati prvom botaničkom zbirkom u Srbiji. Medjutim, formiranjem Velike škole i njenim preseljenjem u Kapetan Mišino zdanje 1863. godine – mesta za zbirku više nije bilo. Inicijativu za izgradnju prve botaničke bašte u Beogradu Pančić je pokrenuo još 1862. godine. Traženo zemljište za potrebe Botaničke bašte, pored obale Dunava na Dorćolu, Velika škola je dobila tek 1885. godine. Medjutim, nakon dve velike poplave, koje su u velikoj meri uništile biljni fond, Pančić je krenuo u potragu za sigurnijom lokacijom. Nažalost, umro je 1888. godine ne dočekavši njeno novo otvaranje.

Naredne godine, kralj Milan Obrenović je za potrebe podizanja Botaničke bašte poklonio Velikoj školi svoje imanje na Paliluli, nasledjeno od dede Gospodara Jevrema Obrenovića. Rad u Botaničkoj bašti „Jevremovac“ otpočet je 1890, pod upravom profesora botanike Stevana T. Jakšića, nivelacijom terena i zasadjivanjem bilja. Radi čuvanja nežnijeg bilja, 1892. godine iz Drezdena je u delovima doneta i sklopljena na današnjem mestu velika staklena bašta. Ona se sastoji od dva krila spojena centralnom kupolom i sadrži tri odeljenja – za sukulente, suptropsko i tropsko bilje. Na severnom i južnom kraju krila nalaze se zidane partije skromne dekoracije. Stroga simetrija i arhitektonski elementi poput svedenih pilastera i zabata nad nadvratnikom svedoče o akademskim uzorima. Medjutim, kroz raspored i oblik prozora prvog sprata provejava duh romantizma. S druge strane, krila su zajedno s centralnim delom u potpunosti izgradjena od modernih materijala – stakla i gvoždja, što je u vezi i s funkcijom samog staklenika. Upravo ovi materijali omogućili su bogatu primenu secesijskih dekorativnih elemenata koji otkrivaju novu tendenciju u evropskoj arhitekturi s kraja 19. veka. Staklena bašta u vreme kada je gradjena predstavljala je jednu od najvećih i najlepših staklenih bašta u ovom delu Evrope. Kupljena je od firme „Mozentin“ iz Drezdena i danas je ukras institucije u kojoj se nalazi.

Upravna zgrada podignuta je 1908. godine, sistem vodene mreže izgradjen je u periodu 1892–1896, a nastavna zgrada, zidana ograda i mala staklara tridesetih godina 20. veka. Bašta „Jevremovac“ se prostire na površini od oko pet hektara i obuhvata, pored otvorenih površina, staklenu baštu i prostorije Instituta za botaniku – upravnu zgradu, ledaru, herbar, biblioteku, slušaonicu, laboratorije. Predstavlja nastavnu jedinicu Biološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu i u njoj se nalazi centar botaničkih disciplina u Srbiji. U okviru Botaničke bašte, nalazi se poprsje Josifa Pančića, rad autora Nikole Vukosavljevića, bista postavljena 2006. godine, i poprsje Nedeljka Košanina, ispred upravne zgrade. Nedeljko Košanin je takodje bio biolog, profesor Univerziteta, član Srpske kraljevske akademije, upravnik Botaničkog zavoda i Botaničke bašte. NJegova bista je postavljena takodje 2006. godine i rad je akademskog vajara Miluna Vidića.

Botanička bašta „Jevremovac“ ima status spomenika prirode od velikog značaja – II kategorije, a budući da s velikom staklarom predstavlja značajnu arhitektonsku i kulturno-istorijsku vrednost – 2007. godine utvrdjena je za kulturno dobro.